جمعه هایم بی تو بی معناست، مهدی جان بیا
دل درون سینه ام تنهاست، مهدی جان بیا
در فراقت می چکد اشک روان از دیده ام
حال و روز خلوتم غوغاست، مهدی جان بیا
یاد پرشور تو زینب بخش افکار من است
دم به دم نام تو بر لب هاست، مهدی جان بیا
بی وجود تو ندارد کل هستی رنگ و بو
این جهان با بودنت زیباست، مهدی جان بیا
گرچه دیدارت میسر نیست بر چشمان من
این دل اما با غمت شیداست، مهدی جان بیا
دست های التماسم در دعای ندبه ها
خود نشان غصه در دنیاست، مهدی جان بیا
جمکران قلب من دارالولای عشق توست
مجلس شوقت در آن برپاست، مهدی جان بیا
تا همان صبح ظهورت انتظارت می کشم
آرزویم دیدن مولاست، مهدی جان بیا
داغ غربت عاشقان مخلصت را خسته کرد
چشم بر در حضرت زهراست، مهدی جان بیا

هر چند حال و روز زمین و زمان بد است
یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است
حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای
آنجا برای عشق شروعی مجدد است

*****************************************************

خیلی دلم میخواد که بیام پابوست،اما....

ای کاش که این روزا،برای زیارتت و پابوسی ات می آمدم تا برای این ماههای عزیز که در راهه و برای عشق بازی با خدا،آماده میشدم....

مدتهاست که آرزوی زیارت حرمت را بر دل دارم،چه میشود که یکی از زائران حرمت من باشم؟!!!

بدم،آره.....میدونم!اما قول میدم که توی جمعیت گم شم...میدونم که تو هم از دستم خسته ای،میدونم!اما بدتر از خودمی؟!من خودمم از دست خودم خسته ام....ازهمه....

اماما!

باشه،منو نخواه،چون خیلی بدم!اما به واسطه دیگران و خوبان،مرا نیز نیم نگاهی کن....

مرا به زیارتت نمیفرستی،اما از راه دور.....

السلام علیک یا ضامن آهو....یا غریب الغربا،یا امام الضعفا و الفقرا......السلطان ابالحسن علی بن موسی الرضا المرتضی(ع)....

اینجا پنجره فولادت ست.....نقطه عطف پروازم....همونجایی که ولش نمیکنم و تا آروم نشم،نمیرم....اصلا....

خدایا!

چگونه تو رابخوانم درحالی که من، من هستم (بااین همه گناه ومعصیت)
و چگونه از رحمت تو ناامید شوم درحالی که تو ، تو هستی (باآن همه لطف ورحمت)

با سلام ای آقا ....

شبتان مهتابی

روز میلاد شما در پیش است ....

عرض تبریک آقا .....

و کمی بی تابی ....

چشم عالم به دقایق نگران خواهد شد !!!!! ....

کوچه ها منتظرند .....

دشت ها حوصله ی سبزه ندارند دگر ..........

پس چرا دیر آقا ؟؟ !! ....

ای نفس ها به فدای کف نعلین شما ......

اندکی تند قدم بردارید

هـمـیـشـه امـیدت بـه صـاحـب ایـن خـونـه بـاشـه...

دلم تنگ است

دلم از هجر مولا بد شکستست

چرا اینهمه آه و صدایم

به صدایش نرسیدست؟

نکند بار گناهم به قدریست

که نمیبینم که هنوزم که هنوز است

مولای من منتظرم هست

نکند کوله ی راهم هیچ ندارد

که کند همرهیم تا که رسم وادی معشوق؟

چرا تا به الآن مانده ام اینجا ... ؟

سوالیست که با ذهن پر از خستگی ام سر جنگ دارد

بگوی مولا

بگو تا کی در این زندان غم باشم هراسان؟

و چرا هیچ کسی نیست در این غم متامل؟!

و چرا هیچ کسی منتظر یار ننشستست؟

و چرا اینهمه عهد شکستیم؟

و چرا اینهمه مشتاق وصال و بابای زمانم نیامد؟؟؟؟؟

و چراهای فراوان دگر ...

من هنوز میمانم

اشک هایم جاده های انتظارش را آب پاشی میکند

تا که چون آید او

خاک آن جاده ی پرگنه ام

مایه ی رنج عزیزم نشود

و هنوز منتظریم ...

اللهم عجل فی فرج مولانا صاحب العصر و الزمان

ای خدایی که همه دلها به نام تو آغاز می شود و همه عشقها از نگاه تو سرچشمه می گیرد!

ای خدایی که واژه ها راآفریدی و به درختان توفیق دادی که مدادبشوند و به کاغذها همنشینی با شعرها را عطافرمودی!

ای خدایی که برای خوشبختی دریاها باران را دمادم فرو فرستادی و به خاطر گل روی خورشید ، به کوه ها گفتی هرگز راه نروند!

یک روز دروازه های ابدیت را به روی من باز کن . بگذار دمی در کوچه های بهشت بیاسایم!

ای خدایی که سراغت را از شمعها می توان گرفت و ستاره ها به شوق تو می درخشند!

ای خدایی که همه آلاله ها تو را می خوانند و همه جاده ها دوست دارند به تو ختم شوند!

روح مرا مثل پر پروانه ها زیبا کن و مرا در میان گرگهای نفس و گناه تنها مگذار!

ای خدایی که از تمام باغها زیباتری و زیبایی آفرین ها را دوست داری!

ای خدایی که گلها را همسایه دائمی من قرار دادی تا روزهای خوشبوی ازل را فراموش نکنم!

ای خدایی که هر روز و هر شب پشت پلکهایم می آیی و چشمهایم را با خود به ملکوت می بری!

دلم را مالامال از عشق آینه ها کن و ابرهای مسافر را به سوی باغچه ام بفرست!

آمــــــــــــــــین